Ik ben in Xiamen! (langlang bericht....)

Hoi allemaal!

Gisteravond ben ik na een vlucht uit Xi'an in Xiamen aangekomen en het voelt goeoeoeoeod!!! Ik denk dat ik hier wel de komende 3 maanden kan overleven. Daarbij is mijn rooster zo relaxt (1,5u 's ochtends, beginnen om 10u, en 1,5u 's middags, met 3u pauze tussendoor), dat ik hier moddervet en oerlui uit zal komen. Oh nee, dat was ik allebei al, haha!
Het is hier zo'n 33 graden en behoorlijk zweterig, maar gelukkig verandert dat wel binnen een maand. De campus is schitterend en onze kamers + eigen badkamer zijn prima voorzien: tweepersoonsbed, bureau, kasten, stoelen, etc (de douche heeft warm water, joechei!), en alles niet te groot (dus ook het bed; ik mag diagonaal liggen :p). Ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk verloren voelt als international op UC met die enorme kamers.
Uiteindelijk hebben we besloten om naar Xiamen te vliegen, omdat we bang waren onze treinaansluiting in Shanghai of Guangzhou te missen, dus nu zijn we er 2 dagen eerder dan gepland. Van de 11 die hier komen studeren ontbreken er nog 3 (waaronder Lea, die komt zondag). Vandaag hebben we allerlei regel- en verhuisdingetjes gedaan: kamer schoongemaakt, bankrekening geopend, onze contactpersoon opgezocht, etc. We zitten alle 11 waarschijnlijk op 3 gangen, ongeveer boven elkaar, dus we hebben de volledige 3 maanden uitzicht op elkaar, haha!
Het voelt wel heel raar om na 3 weken fulltime op elkaars lip te zitten, nu je eigen kamer te hebben. Louise kwam ook een beetje verloren naar me toe gisteravond omdat we ons allebei zo eenzaam voelden en we vertonen allemaal ontwenningsverschijnselen: we hadden voor dinner vanavond afgesproken, maar bewegen ons nog steeds in groepjes en kloppen bij elkaar aan om te vragen of er iemand mee gaat dit of dat doen. Bizar, maar wel grappig. Niloofar zei ook dat ze het zo jammer vond dat er nog 7 anderen zijn die hier komen studeren; ze had het wel leuk gevonden als we nu met z'n vieren hier een semester zouden volgen. En ik moet zeggen dat we wel goed op elkaar ingespeeld zijn en dat het heel vertrouwd voelt. We weten nu zo ongeveer wie welke positie in de groep vervult (Louise en Niloofar nemen de leiding, maar omdat zij allebei iets anders willen neem ik uiteindelijk de beslissingen, en Wesley vindt alles wel of niet best, maar er wordt toch nauwelijks naar hem geluisterd omdat hij naar de MacDonalds wil en een legermuseum wil bekijken... lekker boeiend!). In Xi'an kwamen we twee Nieuw-Zeelandse meisjes tegen die allebei behoorlijk ongeinteresseerd in China waren (ze waren gekomen omdat een vriendin van ze voor NZ uitkwam voor kayakken op de Olympics) en die ook allebei niets lusten, dus toen realiseerde ik me hoe blij ik ben dat Louise en Niloofar ongeveer dezelfde interesses hebben als ik (enigszins extreem afwijkend naar vechtsporten (Louise) en massagesalons (Niloo)), en dat zij allebei ook afschuwelijke vreetzakken zijn, dus dat we altijd in de leukste restaurantjes, marktjes, musea, city sights, etc. terecht komen en een heel gevarieerd dagprogramma (en menu) kunnen samenstellen. Voor iedere etappe (treinreis, busreis, vlucht) sloegen we ook wat voorraden in en het is fijn om te kunnen delen en gevarieerd te kunnen eten van lekkere dingen. De bijdragen zijn zo dat Louise en ik letten op gezond en goedkoop, Niloofar op luxe en extravagant en Wesley op zijn eigen kleine maag, chocolade en alles wat hem bekend is. Hij is een typisch voorbeeld van "wat de boer niet kent dat vreet hij niet". Waar ik dus niet over uit kan, je leeft toch om te eten?!

Goed. Wat we gedaan hebben sinds de laatste keer dat ik wat geschreven heb. Ik weet niet eens meer wanneer dat was, en toen heb ik toch niet veel geschreven, dus ik kan maar beter gewoon losgaan over iets, wat dan ook. Voor het geval het te verwarrend wordt eerst maar eens een chronologisch overzicht, dan heb je een houvast als ik te chaotisch aan het vertellen ben :p
Vliegen naar Moskou, 1 nacht gebleven, 3 nachten trein naar Irkutsk, 1 nacht bij Lake Baikal, 1 nacht in Irkutsk, nachttrein naar Ulaan Baatar (eeuwenlange grenscontrole), 2 nachten in Terelj ger kamp, 1 nacht in Ulaan Baatar, nachttrein naar Beijing (minder lange grenscontrole, ik hou van die efficiente Mongolen en Chinezen, laat die Russen maar stikken met hun bureaucratische stempelzetterij), 4 nachten in Beijing, dagtrein naar Datong, 2 nachten in Datong, bus naar Wutai Shan/Taihuai, 1 nacht in Taihuai, bus naar Taiyuan, overstap op bus naar Pingyao, 1 nacht Pingyao, nachttrein naar Xi'an, twee nachten in Xi'an, en tenslotte een vlucht naar Xiamen. Al met al een totaaltje van 3,5 week.

Wat het meeste indruk heeft gemaakt waren de trein, het Baikal meer, Mongolie, Pingyao en de Yungan grotten bij Datong, dus ik begin lekker achteraan dit lijstje.
De grotten waren ge-wel-dig. We waren met een groepje van 15 man vanuit het hotel met een busje + gids gaan rijden en we bezochten die dag een hangend klooster en deze grotten. De grotten zijn beroemd omdat ze zo enorm zijn, omdat ze zo goed bewaard zijn en omdat ze zo mooi gemaakt zijn. Er staan stenen Buddha's en Bodhisattva's van tientallen meters hoog en honderden jaren oud, met gezichtsuitdrukkingen
zo fijn gekerfd en zo mooi gemaakt, dat iedereen die daar komt onder de indruk is. Onze gids ratelde maar door in mechanisch Chenglish en wist ontzettend veel te vertellen, maar bij zo'n attractie zijn woorden overbodig. Wederom was ik onder de indruk wat religieuze instituties voor elkaar kunnen krijgen (en sinds deze reis vallen communistische instituties en hun daden ook daaronder).
In Pingyao, een klein ommuurd stadje tussen Datong en Xi'an, zijn alle huizen bewaard gebleven sinds de 18e en 19e eeuw. We hebben een toegangskaart gekocht voor alle attracties, maar na een daglang musea in huizen en torens aflopen, kom je erachter dat alle huizen op elkaar lijken, ongeacht de minimale expositie die zich erin bevindt. Leuk om doorheen te fietsen (huurfietsen kostten een euro per dag!) en we hadden een heerlijk hostel. Dit was onze meest toeristische dag: ik geloof dat we er 9 attracties doorheen geknald hebben.
In Mongolie was ik onder de indruk van de mensen, de taal en de natuur. Als je om een heuvel heenliep, kwam je in weer precies hetzelfde landschap terecht, maar het was er wel heel mooi. Uitgestrektheid, hitte en monotone geel-groen-bruin kleuren, en overal verspreid zag je grauw-witte gers, ronde nomadententen die ze binnen een uur kunnen afbreken, maar die best comfortabel zijn en gevuld zijn met ontzettend vrolijke meubels. Wij sliepen twee nachten in zo'n tent en omdat het allemaal ukkepukjes zijn, staken Wesley en ik uit het bed (zelfs Louise had er moeite mee), maar wat het meest wennen was, waren de keiharde bodems: houten planken met 1 deken erop. De snelheid en behendigheid van Mongolen op paarden is overweldigend (zeker als je zelf op een paard zit en hem er maar niet van kan overtuigen dat galopperen comfortabeler is dan in draf voort hobbelen). En het zijn heel aardige mensen, heel gastvrij en zachtmoedig, maar ze weten wel precies wat ze doen om te overleven. Toen we daar aankwamen, hadden we echt een veel te romantisch beeld van het leven daar: we waren verbaasd dat we in een toeristisch kamp terecht kwamen, dat daar stromend warm water was en een restaurant met geweldige keuken en koud bier, dat zoveel mensen Engels spraken, etc, maar we beseften wel dat ook dat authentiek is, want ze leven tenslotte ook van het toerisme.
Ulaan Baatar was een domper, omdat het er stoffig en grauw was. De toeristische hotspots (een tempel die door de communisten als politiebasis is gebruikt en het winter- en zomerpaleis van de Bogd Khan) zien er troosteloos, verveloos en kaal uit, maar we vonden dat we het toch gezien moesten hebben.

Ik heb een paar foto's online gezet op facebook; dit zijn de links om ze te bekijken: de treinreis: http://www.facebook.com/album.php?aid=7074&l=ef199&id=226700394
en wat losse foto's uit China: http://www.facebook.com/album.php?aid=7077&l=c0e9e&id=226700394

Er volgen meer foto's (van China en Xiamen, om maar iets te noemen), maar het uploaden duurt hier uren en ik heb ze nu ook niet allemaal bij me.

Meer zal spoedig volgen! Groetjes van Noortje