Afscheid van Vietnam; Hello Holland!

Lieve allemaal,

Ondertussen zijn we weer een paar weekjes verder (gelukkig nieuwjaar allemaal!) en weer een paar honderd kilometer opgeschoten. Zoveel zelfs dat we morgen met de bus naar Saigon vertrekken en we woensdag alweer naar huis toe vliegen! Het zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen (uhm, 5,5 maand?), maar nu gebeurt alles toch wel erg snel. Het komt zelfs zo dichtbij dat ik alweer afspraken in mijn agenda heb staan voor als ik terug ben; beetje absurd, toch?

We zijn doorgereisd van het natte maar schitterende Hue via het geweldige Hoi An en het heerlijke Nha Trang naar het suffe Phan Rang en nu zitten we te chillen in Da Lat. Alle zijn kustplaatsen (jeej, we hebben zelfs een uurtje op het strand gelegen!), maar het bergstadje Da Lat op iets minder dan 1500 mt hoogte is 's avonds verrassend koud.

Sinds mijn vorige berichtje hebben we eindelijk zon gehad en ja hoor, we zijn zowaar verbrand, maar dat moet je toch ook een keer overkomen als je een maand in Vietnam zit. Wat ons vooral overweldigt is de geweldige historie van dit land, met zijn relieken uit de 7de, 12de, 15de eeuw toen buitenlandse overheersers hier Hindoeisme, Boeddhisme en Confucianisme brachten. Nu zijn er vooral dingen over van de Cham-cultuur: imponerende hindoeistische tempels die tegenwoordig door boeddhistische gelovigen worden bezocht. Wat verder opvalt is dat Vietnam toch nog erg gesloten is: voor veel gebieden heb je speciale toestemming nodig om er naartoe te reizen, en dan alleen nog maar met een gids (vandaar dat in mijn reisgids staat dat op het stuk tussen Ho Chi Minh stad en Da Lat (een afstand van 300 km!) je maar 1 keus hebt om je reis te onderbreken... je hebt daadwerkelijk maar 1 keus!). Het grappige gevolg is dat je dezelfde mensen blijft tegenkomen (we zijn bijvoorbeeld een vrouw uit Nieuw Zeeland al vijf keer op verschillende plaatsen tegengekomen!), ook omdat iedereen OF van zuid naar noord, OF van noord naar zuid reist (met als variatie Laos en/of Cambodja erbij). Het feit dat die paar plaatsen waar je als toerist komt, meteen ook door hordes andere toeristen bezocht worden, is dan niet te vermijden en eigenlijk ook wel begrijpelijk. De manier waarop het woord "massa" in massa-toerisme hier erg serieus wordt genomen is bijna lachwekkend, zeker als je weer bij een tourguide zit die zich afvraagt hoe het nou kan dat er twee mensen te veel in de bus zitten, wie nou bij welke tour zit, of wie welk arrangement geboekt heeft. Het mooiste is als je nog zit te wachten op de Engelse toelichting, na de Vietnamese, op iets wat zich aan je linkerhand bevindt, terwijl de toelichting van daarnet toch in het Engels blijkt te zijn geweest.

Het was heerlijk om een paar dagen bij strand en onder de stralende zon door te brengen. Wetende dat het in Saigon lekker druk, warm, vermoeiend gaat worden, genieten we nu van dit stadje (voormalig Frans kuuroord door de geweldig zuivere lucht, blablabla) en zijn we vanochtend met zijn zessen (de andere vier bleken ook Nederlanders te zijn; we hebben er nog niet zoveel bij elkaar getroffen :p) in een treintje tussen plastic landbouwkassen doorgetuft en gaan we vanavond ook van dit stadje weer afscheid nemen.
Tot nu toe hebben we een aantal Cham-monumenten gezien, zijn mijn moeder en ik (sja, vooral ik) ons te buiten gegaan in het kleermakersstadje Hoi An (uit schaamte durf ik niet te melden wat ik allemaal aangeschaft heb...), genieten we van de treinritten langs de kliffen (al hadden we een keer 6 uur vertraging waardoor onze dagrit een nachtrit werd en een andere keer was het zo mistig dat we er nog niets aan hadden om overdag te rijden) en heb ik zowaar mijn tweede postpakket naar huis verzonden (*schaamschaam*) van wederom 16 kg (ik ga even door de grond), dus de backpacks zijn nu licht genoeg om ze weer vol te laden met souvenirs!
Dus. Dit is mijn laatste bericht uit Vietnam. Komende woensdagavond vliegen we vanuit Ho Chi Minhstad via Hong Kong naar Amsterdam, om daar vroeg in de ochtend te landen. Onze verzekering heeft geregeld dat ik met dezelfde vlucht als mijn moeder meekan (ik zou eerst een dag later vliegen) om haar te assisteren met haar arm (baggage, etc). Het is echt super hoe ze dat binnen een dag geregeld hadden en welke andere service (taxi vanaf Schiphol, rolstoel) ze verder nog aangeboden hebben.
Ik heb er erg zin in om terug naar huis te gaan. Ik wil heel graag jullie fijne winterweer zien en ben blij dat het moment nu daadwerkelijk zo dichtbij komt. Vietnam is een geweldig land gebleken (ik kan nu zelfs de keuken waarderen; onder ons gezegd en gezwegen heb je dan heel wat voor elkaar gekregen!), met erg vriendelijke mensen, een schitterende natuur en een rijke historie die ik er niet achter had gezocht, zeker niet als je je beseft hoeveel er door de Amerikaanse Oorlog verwoest is. Natuurlijk kan niets tippen aan mijn fantastische China, maar misschien moet ik dat hier niet te hard zeggen.

Totdat ik jullie weer in real life mag bewonderen groet ik jullie hierbij. Ik vind het super hoe trouw jullie zijn geweest (de lezer doet juist de grootste moeite; je telkens inleven in dingen die zo ver van je bed staan is waarschijnlijk nog wel moeilijker dan er gewoon over te schrijven) en bedankt dat ik mijn ervaringen met jullie mocht delen!

Heel veel liefs van Noortje
en TOT SNEL!

PS Een paar foto's van Vietnam staan nu op http://www.facebook.com/album.php?aid=8219&l=86304&id=226700394. Hopelijk doet de link het!