een weekje vakantie (van 4 maanden vakantie)...

Hoi allemaal,

ik heb een tijdje niets geschreven, omdat ik een weekje weg was. Uiteindelijk hebben Louise en ik besloten om samen naar Lanzhou (in provincie Gansu, tussen Xinjiang en Inner-Mongolia, in het N-Midden van het land) te vliegen. Even voor de atlas-fanaten: daarvandaan zijn we naar de plaatsen Jiayuguan en Dunhuang geweest, weer terug met de trein naar Lanzhou, daarvandaan naar Linxia (een mislukte poging om in Xiahe te komen) en tenslotte naar Tongren en Xining (allebei in provincie Qinghai). Het was een weekje van uitersten (denk aan smelten in de woestijn en bevriezen op een gletsjer; geweldige noedels eten en over de oude zijde-route lopen; een dag lang complete stilte (uniek in China) en constant getoeter en gestuiter; etc.) wat genoeg vertelstof oplevert (sorry voor het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele lange verhaal), dus laat ik maar losbarsten!

We vlogen vrijdagmiddag (26 sept) met een tussenstop in Xi'an en kwamen aan in de kou (!). Dit waren we niet meer gewend, dus wij trokken alle laagjes aan die we in onze tas konden vinden en gingen op hotellenjacht. De volgende dag wilden we naar BingLing Si, boeddhistische tempels aan de andere kant van een meer, uitgehouwen in rotsen, maar haalden het nog niet eens naar het long-distance bus station (ik moet zeggen dat we het niet echt geprobeerd hebben; omdat we onze trein voor die avond al geboekt hadden en we al te veel tijd verspild hadden, rekenden we uit dat als vanaf dat moment alles perfect zou gaan, we een half uurtje ter plaatse zouden hebben, terwijl alle gidsen zeggen dat een dag nog niet genoeg is... 1 + 1 = 2, dus we besteedden onze dag anders). Wij op weg naar het provincial museum, waar we een uur lang met de museum provoosten hebben staan praten (lees: handen- en voetenwerk, aangezien zij geen Engels konden), maar waar verder de meest geweldige fossielen tentoongesteld stonden en archeologische vondsten uit het 8e tot het 6e millennium VC.
Verder hebben we rondgelopen in de stad (zijn bij een familie van 6 personen in een kamer van 3x3 met 1 bed uitgenodigd op de thee, super gastvrij!) en zijn we op dikke-jassen-jacht gegaan, want de volgende dag.... wilden wij een gletsjer gaan beklimmen!

We namen de nachttrein naar Jiayuguan, en daarvandaan een dagelijks boemeltreintje dat er drie uur over deed om naar een gat te komen waar ik de naam niet meer van weet. Ondertussen waren we in bergachtig gebied gekomen en het dal had een station waar de bussen naar verschillende gehuchten klaarstonden. Ons plaatsje had een winkeltje, een hotel en misschien drie mijn-bedrijven erin en alle inwoners waren 1) mannen en 2) werknemers van het bedrijf (het hotel had bv 4 herenwc's en 1 dames en alle wasbakken stonden bij de heren. Kun je zien hoeveel vrouwelijjke bezoekers ze verwachtten! In totaal hebben we misschien 5 vrouwen en kinderen gezien). Een Chinees (Gappi) had ons al vanaf de trein begeleid en probeerde nu vervoer voor ons naar de gletsjer te regelen (er waren daar geen taxi's oid., een kleine overschatting) en uiteindelijk gingen we in een pick-up de berg op (stuiterdestuiter). Gappi besloot met ons mee te gaan en op de berg met ons te 'spelen' (letterlijke vertaling uit het Chinees, leerden we deze week, dus wij vertelden hem dat hij niet zoiets hoefde te verwachten als hij meeging :p) (hoe spraakverwarring kan ontstaan, haha).
En de gletsjer was ge-wel-dig! Het naar boven klimmen vereistte wel wat inspanning, ook omdat we al op 3900 mt hoogte begonnen en we alleen maar hoger gingen, maar toen we eenmaal boven waren was het zo de moeite waard! Iedereen die mij wel een beetje kent, weet dat ik hier nooit uit eigen initiatief aan begonnen zou zijn (niet in de laatste plaats door de blaren die ik wist dat het op zou leveren), maar Louise wist me uiteindelijk te overtuigen en ik ben blij dat ze dat gedaan heeft!

Weer terug in Jiayuguan hebben we een stukje van de Grote Muur geklommen (heropgebouwd uit modder en leem) en hebben we een oud fort bekeken. We vonden eigenlijk vooral de omgeving geweldig (de bergkammen aan de ene kant en de lege vlakte aan de andere kant), terwijl de muur zich daarover en -langs kronkelde... Best wel gaaf. Een heel ander gezicht blijkbaar dan hoe de muur er bij Beijing uitziet (met donkere bakstenen over groene heuvels; ik heb het niet mogen aanschouwen), maar het laat goed zien dat dit het uiterste gedeelte van het oude China was; het einde van de wereld.

Maandag een reisdag naar Dunhuang, waar in de Mogao grotten Boeddhistische tempels uitgehouwen en beschilderd zijn in de afgelopen 2000 jaren, terwijl de laatste 500 jaar iedereen ze 'vergeten' was, ze zo'n 100 of 150 jaar geleden herontdekt zijn en ze vervolgens leeggeroofd zijn door de Europeanen: unieke geschriften in 5 of meer talen die perfect bewaard zijn gebleven, waarvan een Franse archeoloog beslist om 20000 stuks te kopen voor zo'n 300 dollar (!), waardoor nu alle rijkdommen in het Louvre (en in het British Museum, want de Engelsen kopieerden de grap) liggen.
De grotschilderingen en uitgehouwen figuren waren verrassend goed bewaard, in geweldige kleuren, maar om het langer te kunnen bewaren, lieten ze er maar weinig licht bij, dus kon je het alsnog slecht zien. Van de geschriften hebben we maar een paar in het museum kunnen zien, maar die waren echt geweldig goed bewaard en super mooi (in allerlei talen, met goudverf en al).

Met de nachttrein terug naar Lanzhou (was geen groot succes: we konden geen bed meer boeken, dus zaten de hele nacht opgevouwen op onze stoelen), vanwaar we naar Linxia gingen, onze springplank naar Xiahe, waar een geweldig Tibettaans klooster staat, het grootste buiten Tibet.
In Linxia bleek dat we er niet konden komen, omdat er in maart een 'accident' was geweest (wij gaan ervan uit dat dit dezelfde hommeles was die er ook in Tibet plaatsvond rond die tijd), dus buitenlanders worden er sindsdien niet meer toegelaten (ik weet niet wat wij ermee te maken hebben, maar goed. Sensitive issue, haha!).
Linxia bleek een smeltkroes van culturen te zijn: allerlei minderheden liepen er rond, echt de mooiste mensen. Felgekleurde kleding, enorme sieraden, scherpe neuzen, koppen als van midden-Amerikaanse mensen (geen Chinezen iig) en allerlei talen die niets meer weghadden van Chinees. En het eten: yummy!!! Veel noedels (mijn favoriet), veel schapenvlees (Louise's favoriet) en heerlijke kebab. Jup, weer een kilo'tje erbij!

In de bus naar Tongren gingen we over een bergkam, wat echt de meest geweldige vergezichten opleverde. We reden langs tientallen moskeeen, tempels, pagoda's, stupa's, etc en alles was even kleurrijk en mooi.
Tongren bleek zo mogelijk nog meer geweldige mensen, kleuren en gebouwen te bevatten (en Tibettaans eten, ook leuk om geprobeerd te hebben), dus we hebben ons helemaal uitgeleefd daar met pogingen tot communicatie (waarvan de pogingen wel slaagden, maar de communicatie niet echt :p De mensen waren er in ieder geval wel vrolijk), fotosessies en het bezoeken van tempels. We hebben ook een heuvel beklommen met van die vlaggetjespalen (moet toch eens opzoeken wat ze betekenen).

Uiteindelijk maar naar Xining gegaan, een grote stoffige stad in Qinghai die als uitvalsbasis wordt gebruikt voor de Ta'er Si, een andere enorme Tibettaanse tempel, die wij besloten niet te bezoeken omdat we even geen zin hadden in haasten en mensenmassa's. In plaats daarvan een andere tempel en een moskee bekeken (allebei een beetje teleurstellend) en daarna de trein naar Lanzhou genomen.
In de trein in een groep studenten beland en we hebben de hele rit geprobeerd te praten en elkaar kaartspellen uit te leggen, wat bij hen veel gegieghel uitlokte (sja, met ezelen een Chinees de opdracht geven om iemand ten huwelijk te vragen blijkt toch iets te lullig... wisten wij veel) en waar wij best veel Chinees van opstaken.
In Lanzhou een laatste nacht doorgebracht, en toen was het alweer zondag, tijd om terug naar Xiamen te vliegen! Omdat het mijn verjaardag was (bedankt voor alle wensen!), zijn we in een restaurantje gefrituurde banaan gaan eten en daarna in een cafe'tje met de hele groep taart (hoedt u: Chinese taart, ze snappen er niets van) gaan eten. Het voelde echt als mijn verjaardag, ik heb een super leuke dag gehad! Mijn moeder belde me vanuit Nederland en had bijna al mijn nichtjes bij haar thuis verzameld om me over de telefoon toe te zingen (lacheh! Ik was even compleet in de was toen toen dat gebeurde, haha!) en de restaurant-eigenaar gaf ons gratis bier en pinda's, dus ik voelde me best wel verwend, haha!

Goed, dit is voorlopig wel weer even genoeg (voor jullie, ik zal jullie sparen)! Volgende keer weer wat meer algemene observaties (ik heb er tientallen), dus bereidt u maar vast voor.
Er staan weer een paar nieuwe foto's online (weer niet veel, uploaden duurt uren, maar het is in ieder geval iets), dus zometeen komt hier de link: .....

Echt ontzettend leuk dat jullie allemaal nog steeds meelezen! Heel veel liefs van Noortje