Rome en een druk, maar rustig weekend

Ciao,

nog even voor de mensen die het niet meer bij het vorige bericht gelezen hebben, omdat ik het er later pas bij gezet heb: ik ben door de eerste selectieronde van University College Utrecht (UCU) heen! Ik kreeg vorige week te horen dat ze mijn motivatiebrief gelezen hadden en dat ze me willen uitnodigen voor een interview. 30 tot 45 minuten praten over waarom UCU iets voor mij is en ik iets voor UCU ben.
Omdat ik in Italia zit is dat misschien wat lastig, dus moet dat over de telefoon.
Voordat ik ging maakte ik me heel erg zorgen over mijn Engels, maar ik praat nu constant Engels (ik weet het, zou Italiaans moeten praten... ;)) dus dat komt wel goed.
Wat ik ontdek, ik dat het heel leuk is om Engels, Frans en Duits te verstaan en te spreken! Ik kan gewoon alle gesprekken die ik om me heen hoor verstaan (hahaaaa, afluisteren, ik blijf de oude roddeltante...) terwijl mensen denken dat je het niet doorhebt dat ze over je praten. Want er valt echt wel veel over me te praten: alleen mijn lengte is al reden genoeg om constant starende blikken te ontvangen...
Verder is het heel leuk om de ene avond een Engelse avond te hebben (vorige week woensdag), de andere een Duitse (donderdag, en ik heb in tijden niet meer zo lekker en puur gegeten :)), en de volgende een Italiaanse (zaterdag). Zondag heb ik eigenlijk heel relaxed doorgebracht met veel lezen, leren, schrijven, enzenz.
Woensdag at ik met Louise en Katharin, twee Britse meisjes (thank goodness dat ze niet Amerikaans zijn, dan had ik me waarschijnlijk zo n vreselijk accent aangemeten :(). Donderdag at ik met vijf Duits-sprekende mensen (Elin, Zweeds, studerend voor vertaalster Zweeds-Duits; Laura, Johannes en Achem, Duitsers, waarvan Johannes hier echt studeert; en Marco een Zwitser). Vanzelfsprekend sprak ik het slechtste Duits, dus ik moest me gewoon ontzettend concentreren om alles te verstaan, dus zei ik maar heel weinig. Zaterdag gingen Louise en ik mee uit eten met de flatgenoot Emiliano van Miriam (de Duits-Hongaarse) en diens vrienden. Dus de hele avond Italiaans gekakel :)

Maandag zou ik naar Rome naar het muziekfestival gaan dat daar gehouden werd vanwege 1 mei, dag van de arbeid. Katharine was al in Rome (vriendje) en Miriam kon met mensen meerijden, dus moesten Louise en ik om 5.30 uur opstaan om de trein te nemen naar Rome, niet wetende waar en hoe laat het concert begon en wie er zouden spelen of wat we konden verwachten.
De treinreis duurt 4 uur. :s
In Rome ontmoetten we Katharine en hebben we eerst maar een paar uur door de stad gezwerfd, op zoek naar hoogtepunten (en gevonden, hoor. Ik ben alleen nog steeds niet in het Pantheon geweest. Het lijkt wel of die altijd dicht is als ik daar naar binnen wil...:p). We zijn nar de Spaanse trappen geweest, het Forum Romanum, Piazza Navona, Colosseum (niet naar binnen) en uiteindelijk gingen we toch maar even naar het concert kijken... het was begonnen om 3 uur en zou tot 11 uur duren, dus we hadden alle tijd. Rose, nichtje van Machteld, had ons alleen gewaarschuwd dat het er gewoon veel te druk zou zijn en dat we toch niets van het podium konden zien.
Ze kreeg gelijk. We zouden Miriam ergens tussen die 1 miljoen mensen ontmoeten, maar het mobiele netwerk was overbelast, dus konden we haar aanwijzingen niet ontvangen waar ze was. Dus zijn we maar weer de stad in gegaan.
Rose vond het leuk om ons te ontmoeten, dus spraken we af op het Piazza Navona. En het was leuk! Heel raar om gewoon een vertrouwd gezicht te zien en Nederlands te praten en te zien hoe Rose nou echt leeft (we waren in een geinige bar waar je alleen een drankje hoefde te kopen en dan kon je je bord volladen met allerlei vegetarische hapjes). En de vrienden van Rose en Dario zijn heel aardig!
Die dag heb ik drie ijsjes op, haha!
Uiteindelijk gingen we terug naar huis met de laatste trein (00.15 uur), maar er waren meer mensen op dat idee gekomen: het station was afgeladen. Uiteindelijk kwam er een trein voorrijden met couchettes terwijl er echt gigantisch veel mensen mee moesten. Dus hebben Louise en ik (Katharine bleef in Rome) praktisch de hele nacht in het gangpad doorgebracht, met ieder nog geen vierkante meter tot zijn beschikking. Gebroken lag ik dus tegen 5.00 uur in mijn bedje, om om 7.30 uur mijn wekker weer af te horen gaan...

Vandaag ga ik dus heel wat slaap inhalen :)
Buonasera,
Liefs,
Noortje